تریومف TR6 کلاسیک، همچنان در ایران می‌تازد

با بررسی جریان خودروهای اسپورت‌ که در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی وارد بازار ایران شدند، به نام‌هایی نظیر موستانگ، چلنجر، چارجر، کامارو و فایربرد از آمریکا، آلپاین از فرانسه، ۹۱۱، sl190 گالوینگ، ۲۰۰۰csi و ۹۱۴ از آلمان، خمسین و میورا و از ایتالیا و چند محصول کم‌اعتبارتر از ژاپن نظیر سلیکا می‌رسیم. این بین اما جای خالی محصولات انگلیسی با برندهایی نظیر موریس، آستون هیلی، جگوار و ام‌جی در بازار کشور خالی است. تریومف هم که در سال‌های پیش از انقلاب ۵۷ بازار داغی در ایران داشت، از جمله نام‌آوران این عرصه است که محصولاتش در بین علاقه‌مندان به سرعت و زیبایی شهرت داشت. خودروهایی عموما سبک و موتور جلو که با قیمتی مناسب‌تر از جگوار و فراری و بنز به دست خریداران می‌رسید و در حد وسع نیازهای ورزشی آنها را با یک سواری مفرح پاسخ می‌داد. تریومف اما سرگذشت غریبی پیدا کرد.

نام این برند زمانی در سرتاسر جهان با سرعت و جوانی معنا می‌شد. ورشکستگی اما باعث شد تا برای همیشه چراغ سه کارخانه کوچک تریومف در بندر لیورپول و نیز شهرهای کاونتری و سولهیل تعطیل شود. این برند که روزگاری عضو اتحادیه جگوار–روور بود، به دلیل در اختیار داشتن یک تیم طراحی صاحب سبک به رهبری هریس مان سرطراح سابق گروه فورد و برند ام‌جی، کیفیتی مخصوص به خود داشت. این خودروساز کوچک که زمانی در ایران رقیب پورشه، ام‌جی و آلفا رومئو بود، از مدل TR6 که حدود هشت سال در فاصله سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۶ تولید شد، چیزی نزدیک به ۹۱۸۵۰ هزار دستگاه فروخت که رقمی حیرت‌انگیز برای یک کوپه ورزشی در آن زمان بود.

خودرویی که به واسطه طرح خاص و قیمت مناسبش در پایان دهه ۵۰ خورشیدی، مختص افراد متوسط رو به بالا بود و اکنون هم در بازار محصولات کلکسیونی‌ها بین ۱۹ تا ۴۵ هزار دلار قیمت دارد. تریومف TR6 که از هر نظر راحت‌تر و بهتر از سری TR7 بود، با وجود اینکه یک دهه زودتر عرضه شد ولی نقاط برجسته بسیاری دارد. این خودرو این روزها به ندرت در خیابان‌های ایران دیده می‌شود و طبق شنیده‌ها شاید از مدل TR6 به تعدادی کمتر از انگشتان دو دست در کشور موجود باشد.

تریومف که استاد ساخت رودسترهای سبک وزن بود، در خودرو انگلیسی TR6 از موتور شش سیلندر بنزینی ۲۵۰۰ و ۱۵۲ اسبی با ۲۰۰ نیوتن‌متر گشتاور استفاده کرد. موردی که به لطف وزن سبک بدنه که از ۱۱۳۰ کیلو تجاوز نمی‌کرد، سواری و هندلینگ لذتبخشی را عاید سرنشینان می‌کرد و ضمن عبور از سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت، در کمتر از ۸.۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید.

در بررسی تی آر۶ البته نباید تنها به نکات فنی یا طراحی بدنه توجه کرد. اوج کار تریومف اما در کابین راحت و مجلل خودرو بود و فرم دماغه هم با آن دو چراغ مخفی به محصولات پورشه، فراری، برند کوروت و البته اوپل GT بی‌شباهت نبود. همه این عوامل در نهایت دست به دست هم داد تا تریومف TR6 در اروپا به خودرویی محبوب و در ایران به چیزی شبیه ‌ محصولات لوتوس تبدیل شود. سبک و خاص و گران‌قیمت و سریع.

نوشته تریومف TR6 کلاسیک، همچنان در ایران می‌تازد اولین بار در بلاگ دیوار. پدیدار شد.